Uit het archief: Beslissingen

Jaren geleden nam ik een klus aan met mijn vriendin. Zij studeerde, ik werkte als oproepkracht. Zij had een schoonmaakbaantje bij mevrouw Dongel. Ik had ook jaren schoongemaakt bij deze mevrouw met drie zonen en een man. Nu had mijn vriendin geregeld dat we het huis zouden schilderen, met zijn tweeën. Het houtwerk aan de voorkant buiten. Het was een grote eengezinswoning met drie verdiepingen. Mijn vriendin had goede afspraken gemaakt. Tijdelijk logeerden mijn vriendin en ik bij elkaar, om dit rond te krijgen en’s avonds en passant het werk te plannen. En vooral dat we niets anders hoefden te doen.

We hadden verf gekocht die je ook op de kozijnen kon smeren als het regende. Dat leek ons reuze lollig, buiten schilderen als het regent. En een steiger, zodat we bij de dakgoot op de derde verdieping konden. Die steiger hadden we opgezet met een zwager en er eens flink aan gehangen om te kijken of hij stevig stond. Twee andere zwagers zouden ons helpen, maar beiden hadden hoogtevrees, dus die stuurden we naar huis.

Dat regelde mijn vriendin allemaal. Zij had de klus aangenomen.

Er was houtrot in de vensterbank. Het betrof de vensterbank van de woonkamer, met uitzicht op de voortuin. Mijn vriendin stond eindeloos met wetenschappelijk plezier te peuren in die houtrot. Ze had gezegd tegen mevrouw Dongel dat de vensterbank moest worden vervangen, maar mevrouw Dongel vroeg ons om er gewoon overheen te schilderen. Dat vond mijn vriendin onacceptabel. Ze stond daar met een priem, een schroevendraaier, of haar nagel stukjes verrot hout uit de vensterbank te peuteren. Ik schuurde en schilderde door. Mijn vriendin keek naar die vensterbank en bleef peuteren. Na een paar dagen, het werk leek niet op te schieten, zei ik ’s avonds tegen mijn vriendin toen we uitgeteld in onze kamer lagen: ‘Morgen gaan we de vensterbank verven. We smeren het dicht met plamuur en dan schilderen we het.’ Mijn vriendin vond het niet verantwoord, maar we hadden samen de klus aangenomen en ik zei: ‘Je hebt verteld aan mevrouw Dongel dat ze het beter kan laten vervangen. Dat wil zij niet. Dus wij doen wat zij heeft gezegd en we maken de klus af.’

We zijn bijna 30 jaar verder. Soms zegt mijn vriendin tegen mij: ‘Dat we toen plamuur in die verrotte vensterbank hebben gestopt, ik weet nog steeds niet of ik daarachter sta.’
En ik denk dan: ‘Het was wel makkelijk dat mevrouw Dongel besloot.’

Beslissingen  is eerder gepubliceerd in het boek Financiën voor Ondernemers geschreven door Esther Schulte. Het is een boek voor ondernemers met kleine bedrijven, met of zonder personeel. Het gaat over hoe je geld kunt verdienen, zekerheid, winst, pensioenen, belastingen en andere zaken met financiële consequenties waar iedere ondernemer mee te maken krijgt.

Klik hier voor meer informatie